BERKELLAND – ‘Daar komen de mooie dagen weer aan!’, roept mijn buurman over de schutting terwijl hij druk bezig is een verlichte kerstman aan te sluiten op een stekkerdoos. Inderdaad, de feestdagen. Gek woord eigenlijk ‘feest’ dagen. Het zijn nou niet per se de dagen waarop we massaal een feesttent betreden in onze korte broek om er vervolgens, riekend naar zweet en bier, net iets te jolig weer uit te komen. Het zijn de koude en donkere dagen, die dit jaar mede dankzij een meneer in Rusland, nog een beetje kouder zijn dan de jaren hiervoor.
Kerstmis. Wat gaan we dan vieren dit jaar? Dat we extra vrijwilligers en donaties nodig hebben voor de voedselbank? Dat het “oosterlicht” nog maar beperkt mag schijnen met ledverlichting? Waren we vorig jaar nog o zo blij dat we weer met de hele familie aan de gourmet zaten te smikkelen van iets te droge kipfiletjes, weet ik bijna zeker dat er dit jaar in elk geval geen dure stukjes op de gourmet liggen.
Het wordt een biefstukje delen en een kerstboom kopen, die dan op kerstavond gewoon in de open haard kan. Dan heeft oma het in elk geval lekker warm, terwijl ze al even overuren aan het draaien is voor al die extra sjaals en warme sokken. ‘Mooie lampjes buurman!’ roep ik uit mijn autoraam. Terwijl ik dat roep, twijfel ik of ik me moet aanmelden als vrijwilliger bij de voedselbank. Dan zie ik in een van mijn ooghoeken dat bij de Esso de benzineprijs in elk geval weer gedaald is. Misschien wordt het dit jaar dan eens tijd, dat ik kerst mis.